Muzyczne Peryferie

          Amerykański zespół indie rockowy z Duluth w Minnesocie nagrał w 2018 roku swój dwunasty w karierze i jednocześnie najodważniejszy brzmieniowo album. Wraz z krążkiem Double Negative Low wykraczają bardzo daleko poza strefę swojego komfortu, zapuszczając się głęboko na terytorium dźwiękowego eksperymentu. Low celebrują 25-tą rocznicę swojego powstania, dokonując imponującej wolty w stosunku do swojego dotychczasowego brzmienia i fundując nam na Double Negative podwójną dekonstrukcję: za pomocą elektroniki krańcowo zdekonstruowany został dźwięk, a przy pomocy dźwięku dekonstrukcji uległy też słowa, zmanipulowane i niejednokrotnie rozmyte przez fale napierającego elektronicznego szumu. Double Negative wymaga od potencjalnego słuchacza pewnej dozy cierpliwości, a nawet wytrwałości: piękno tego albumu można docenić najwcześniej po kilku solidnych przesłuchaniach. Gdy już jednak rozsmakujemy się w tym post-apokaliptycznym brzmieniu anno Domini 2018, mogę zagw...

          Motywem przewijającym się przez elektroniczno-eksperymentalne dzieło wenezuelskiego producenta i artysty, Alejandro Ghersi’ego, znanego powszechnie pod pseudonimem Arca, jest zrzucenie starej skóry i odrodzenie się w zupełnie nowej postaci. Miłość, tęsknota, ból oraz smutek to uczucia, które zabijają nas i zarazem wskrzeszają na nowo, zmieniając nas bezpowrotnie i nie do poznania. Trzecia w dorobku Ghersi’ego płyta Arca  jest pojemnym dźwiękowo kufrem, który młody twórca zapełnia efektami swojej zadumy i swoich medytacji nad ciałem oraz nad bezmiernie zadziwioną jego istnieniem i jego potrzebami duszą.           Alejandro Ghersi, znany w muzycznym świecie jako Arca (kufer lub skrzynia po hiszpańsku), urodził się w zamożnej rodzinie bankiera inwestycyjnego w Caracas w Wenezueli w 1989 roku. Ghersi odebrał prywatne wykształcenie w rodzinnym kraju, po czym dokończył wyższe studia muzyczne w Nowym Jorku.   Obecnie...

          Urodzony w Izraelu Yoav od dziecka znajdował się pod silnym wpływem zachodniej kultury. Wychował się w Republice Południowej Afryki, a obecnie mieszka w Londynie, i to właśnie bogata londyńska scena muzyczna ukształtowała jego gusta. Na debiucie Yoava, Charmed and Strange z 2008 roku, słychać przede wszystkim wpływ muzyki klubowej i popularnej na Wyspach elektroniki z domieszką trip hopu. Głównym instrumentem muzycznym artysty pozostaje jednak, o dziwo, gitara akustyczna, rekwizyt z klubem i muzyką taneczną w ogóle się nie kojarzący. Yoav ma na tyle innowacyjne podejście do swojej sztuki, że swoją gitarę podłącza do gitarowego loopera i zapętla wydobywające się z niej dźwięki. Efekt jest co najmniej intrygujący, a płyta Charmed and Strange jest właśnie taka: czarująca i dziwna zarazem. Przy akompaniamencie przetworzonej elektronicznie gitary akustycznej Yoav wyśpiewuje swoim falsetem piosenki o miłości, jej przelotności i ulotności samego czasu, które...

          Vienna Teng, amerykańska piosenkarka tajwańskiego pochodzenia, nie zaznała jak dotychczas komercyjnego sukcesu, co biorąc pod uwagę jej talent, przepiękny wokal i predyspozycję do tworzenia wpadających w ucho, ślicznych melodii, woła po prostu o pomstę do nieba. Vienna, obecna na amerykańskiej niezależnej scenie muzycznej od 2001 roku, wydała już pięć znakomitych studyjnych albumów, z których każdy eksponuje inną stronę jej muzycznego rozwoju, dokumentując jednocześnie ten etap w życiu Vienny, na którym wokalistka aktualnie się znajduje. Nie inaczej jest z wydanym we wrześniu 2013 roku krążkiem Aims , który pod podszewką popowo-elektronicznej, a momentami wręcz czysto tanecznej produkcji, skrywa niespodziewane pokłady lirycznej głębi połączonej z autentyczną troską o środowisko i aktualny stan naszej planety.           Vienna Teng urodziła się w 1978 roku w kalifornijskiej Saratodze jako Cynthia Yih ...

          Muzyka Emilie Autumn to mieszanka prawdziwie wybuchowa, z pewnością nie dla muzycznych tradycjonalistów. Amerykańska piosenkarka, wokalistka i skrzypaczka łączy w swojej twórczości muzykę klasyczną z elementami elektroniki, rocka, popu i kabaretu. W swoich mocno feministycznych tekstach nawiązuje do wielu kobiecych archetypów literackich, z ironią i sarkazmem komentując tradycyjne role społeczne, jakie narzuca kobiecie społeczeństwo. Szekspirowska Ofelia i Lolita Nabokova to dwie archetypiczne postaci ze światowej literatury, które twórczo zainspirowały powstanie albumu Opheliac , opus magnum panny Autumn. Opheliac to dzieło agresywne, nieuładzone, ciągle eksperymentujące i poszukujące muzycznie nowych środków wyrazu. Panna Autumn daje na tym autobiograficznym krążku mocno popalić, nie oszczędzając nikogo, a już na pewno nie siebie.           Emilie Autumn Liddell urodziła się w 1979 roku w Malibu w Kalifornii, gdzie ...

          Na A Broke Machine Terami Hirsch, niezależna amerykańska wokalistka i autorka piosenek z Los Angeles, śpiewa o tym, o czym najczęściej śpiewa się we współczesnej muzyce: o sprawach serca. Wyjątkowość i oryginalność tej artystki tkwi w jej podejściu do tematu: we wnikliwych, introspekcyjnych oraz bardzo osobistych tekstach Terami ujmuje miłość w kategoriach rzeczy, których nie możemy mieć i spraw, których nigdy nie zrozumiemy. W tym sensie nasze serce jest jak tytułowa zepsuta maszyna: nie tyle złamane romantycznym zawodem, co skażone niemożnością kochania i niezdolnością do osiągnięcia pełni swoich wrodzonych możliwości. Tak popsuta maszyna dalej funkcjonuje, umyka nam jednak wciąż gdzieś po drodze wrażenie szczęścia i uczuciowego spełnienia. Swoje przemyślenia o naturze miłości Terami Hirsch ubiera w eksperymentalny, alternatywno-popowy dźwiękowy krajobraz, w którym ustawiony w centrum fortepian zewsząd otaczają elektroniczne dekoracje. ...

          Urodzony w 1983 roku w Londynie Patrick Wolf mógłby być owocem pozamałżeńskiego romansu ikony brytyjskiego glam rocka i wszelkiej muzycznej awangardy, Davida Bowiego.  Jeśli Bowie byłby ojcem, to matką mogłaby być Kate Bush, królowa art-popu i patronka gatunkowego eklektyzmu.  Androgyniczny, biseksualny i wszechstronnie muzycznie utalentowany Patrick Wolf fenomenalnie łączy na swoich albumach folk z elektroniką i popem, tworząc bardzo zróżnicowane brzmieniowo płyty, które nadają się i do tańca, i do różańca. Wydany w 2009 roku jako jego czwarty studyjny album, jest The Bachelor najlepszym przykładem na wielki dźwiękowo-instrumentalny rozmach, jaki w swoich kompozycjach potrafi osiągnąć Patrick. W jego melodyjnych, nierzadko bardzo tanecznych piosenkach jest jakaś niesamowita żywiołowość, ten élan vital Bergsona, który nikogo nie pozostawi obojętnym. Patricka Wolfa można albo pokochać, albo znienawidzić, nikt jednak nie odmówi mu unikalnego ...