FKA Twigs, Magdalene. Artpop, elektronika i złamane serce.

listopada 02, 2020

Biblijna Maria Magdalena jest inspiracją dla drugiego albumu brytyjskiej wokalistki, autorki piosenek i tancerki znanej pod artystycznym pseudonimem FKA Twigs. Nie jest to jednak Maria Magdalena-prostytutka z wypaczonej przez Kościół (i papieża Grzegorza I Wielkiego) interpretacji Ewangelii, lecz raczej silna, odważna i niezależna kobieta, która nie chowa się za mężczyzną i gotowa jest zawsze bronić swoich racji oraz przekonań. Magdalena to także istota zrodzona z i dla pożądania, pełna miłości i źródło najgłębszej intymności. W muzycznej kreacji FKA Twigs Maria Magdalena przyjmuje postać patronki wszystkich kreatywnych kobiet, które tworzą z miłości i pożądania, ale też z depresji i złamanego serca. Wyprodukowany w nurcie artpopu i elektroniki, z elementami hip hopu, trip hopu i trapu, jest Magdalene albumem o miłosnych relacjach, stanowiących niewyczerpane źródło paliwa dla utalentowanych artystek pokroju FKA Twigs, mających wiele do zaoferowania i powiedzenia.

FKA Twigs to właściwie Tahliah Debrett Barnett, brytyjska autorka piosenek, wokalistka, tancerka i aktorka, urodzona w 1988 roku w Cheltenham w hrabstwie Gloucestershire (ale w rodzinie o jamajsko-hiszpańskich korzeniach). Swoją karierę w muzycznym biznesie Tahliah zaczynała jako tancerka w popowych wideoklipach popularnych artystek w rodzaju Kylie Minogue czy Jessie J. Początek jej solowej muzycznej kariery to dwie EP’ki, adekwatnie zatytułowane EP1 (2012) oraz EP2 (2013), po których ukazała się jej debiutancka płyta długogrająca, równie trafnie nazwana LP1 (2014 rok), po czym artystka wydała swoją trzecią EP-kę M3LL155X w 2015 r. Jej ostatnie dzieło, znakomicie przyjęty przez muzycznych krytyków drugi album Magdalene, ukazał się na początku listopada 2019 roku i jest rezultatem współpracy Twigs z wieloma popularnymi obecnie producentami z obszaru elektroniki, popu, ambientu i muzyki eksperymentalnej (wśród nich Nicolas Jaar, Koreless, Daniel Lopatin, Skrillex, Benny Blanco, Jack Antonoff, Michael Uzowuru oraz Noah Goldstein).

Bezpośrednią inspiracją dla powstania Magdalene było rozstanie Twigs z aktorem Robertem Pattinsonem po trwającym blisko 3 lata związku. Złamane serce, choroba i nadmierne zainteresowanie mediów oraz fanów samą jej relacją z Pattinsonem pchnęło artystkę na twórczą drogę, której zwieńczeniem jest wybitny artpopowy album, budzący nieodparte skojarzenia z twórczością tak znakomitych muzycznych ikon jak Kate Bush i Björk. Rozpoczynający płytę spokojny i eteryczny kawałek Thousand Eyes jest bezpośrednią metaforą dla tłumów fanów i dziennikarzy oraz ich „tysiąca oczu”, oceniających i krytykujących relację, jaką Twigs miała z Robertem Pattinsonem. Wspomagany tylko delikatnym brzmieniem syntezatorów utwór jest właściwie zaśpiewany a capella, a głos samej wokalistki powielony do tego stopnia, że przypomina jednoosobowy chór. O miłosnej relacji jest też następny na albumie Home with You, inaugurowany dźwiękami fortepianu i przepięknie zwieńczony partią klarnetu. Poza zewnętrzną presją na swoją relację, FKA Twigs nawiązuje również do swoich zdrowotnych problemów, czyli mięśniaków macicy, które skutecznie unieruchomiły ją w domu i skazały na życie w odmętach bólu oraz nasilającej się depresji. W kolejnym kawałku Sad Day zdecydowanie dominują syntezatory, kreujące skrajnie melancholijną atmosferę utworu. Delikatny sopran FKA Twigs rzuca otwarte wyzwanie światu i drugiej osobie: to ostatnia próba uratowania miłości i wzniesienia się ponad bezduszną monotonię codziennego życia bez kogoś wyjątkowego tuż obok. W Holy Terrain królują brzmienia spod znaku trapu i hip hopu, a Twigs partneruje amerykański raper Future. Artyści wcielają się w próbującą wznieść się na wyższy poziom relacji parę, przy czym on jest złamanym i uzależnionym od narkotyków cieniem samego siebie (jak to Future zazwyczaj), ona natomiast mającą wiele do zaoferowania kobietą-miłosną przystanią. Wiadomo, miłość niemożliwa.

Najciekawiej robi się w drugiej połowie albumu, wraz z tytułową kompozycją Mary Magdalene. Z miejsca dostajemy tutaj niedwuznaczne nawiązanie do This Woman’s Work Kate Bush, a sam utwór zgodnie ze swoim tytułem koncentruje się na biblijnej postaci Marii Magdaleny, jednej z najżarliwszych popleczniczek Chrystusa, przez setki lat niesłusznie uważanej przez Kościół za prostytutkę i „grzeszną kobietę”. Jako patronka silnych i odważnych kobiet, Maria Magdalena patronuje również całemu albumowi w jego dążeniu do zamanifestowania kobiecego punktu widzenia na historię, sztukę, ale też zwykłą międzyludzką intymność. Warto również zauważyć, że wokalna maniera FKA Twigs w tym utworze (szczególnie w finale) budzi żywe skojarzenia z falsetem Kate Bush i sposobem, w jaki ta artystka go używała na swoim albumie The Dreaming z 1982 roku. Najbardziej energetyczny na płycie Fallen Alien przynosi kolejną metaforę kobiety jako „obcego” lub „outsidera” na naszej planecie, w stosunku do którego mężczyzna odczuwa nieustanną potrzebę ujarzmienia oraz podporządkowania sobie mentalnie i emocjonalnie. W moim skromnym zdaniem najpiękniejszym na płycie Mirrored Heart Twigs w formie porywającej ballady porusza temat samotności i braku kogoś, kogo moglibyśmy nazwać „bratnią duszą” albo po prostu partnerem, z którym łączy nas duchowa więź, wyróżniająca tę jedną wyjątkową relację spośród tysięcy innych. W refrenie tej piosenki czuć wyraźnie to uniwersalne łaknienie posiadania kogoś takiego w swoim życiu: But I’m never gonna give up / Though I'm probably gonna think about you all the time / And for the lovers who found a mirrored heart / They just remind me I'm without you. Od samotności niedaleka droga do depresji, i o tym właśnie jest następny na albumie kawałek Daybed. Subtelna paleta dźwiękowa znakomicie oddaje klimat tej kompozycji, połączenie przestrzennej elektroniki i ambientu w punkt przemyca to wewnętrzne dryfowanie po oceanie niemocy. Magdalene kończy oparta głównie na brzmieniu fortepianu ballada Cellophane, jednocześnie pierwszy singiel promujący cały album. Cellophane przynosi ostateczną metaforę uczuć w miłosnym związku jako opakowanych w celofan, a więc widocznych dla wszystkich wokół i jednocześnie skazanych na porażkę oraz wypalenie. Zawinięte w plastik emocje to symbol końca relacji, zapakowanej w celofan i odłożonej na półkę lub wyniesionej na strych, aby tam kurzyła się dalej z innymi zbędnymi już rzeczami.